Inleiding
Binnenkort viert India tien jaar overwinning op polio. Op 27 maart 2014 kreeg het land de status ‘polio-vrij’ toegekend door de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO). Het laatste poliogeval dat in India werd geregistreerd deed zich voor in West Bengalen op 13 januari 2011. Sedertdien werden er geen poliogevallen meer vast gesteld in dit volkrijke en uitgestrekte land. Er werden zelfs geen gevallen van vaccin-gerelateerde polio geregistreerd. Er lijken dus op het eerste gezicht goede redenen te zijn om het welslagen van de lange en moeilijke strijd tegen polio te vieren. India stond op het einde van vorige eeuw immers in voor ongeveer 60 procent van het wereldwijde aantal poliogevallen.
De cijfers
We kijken eerst even naar de cijfers. Onderstaande grafiek 1 is afkomstig uit een artikel in het Indian Journal of Medical Research van mei 2013: Eradicating poliomyelitis: India’s journey from hyperendemic to polio free status (T. Jacob John & Vipin M. Vashistha).
Grafiek 1:
Aantal poliogevallen in India (1974–1994)
.
Na twintig jaar (1974-1994) zeer intensief vaccineren was het aantal poliogevallen in India gedaald tot ongeveer 4.000 per jaar. En die daling bleef zich doorzetten in de daaropvolgende jaren. Dat kunnen we vaststellen in de onderstaande grafiek die eveneens afkomstig is uit het vermelde artikel.
Grafiek 2:
Aantal poliogevallen in India (1995–2012)
Zoals we kunnen vaststellen waren de aantallen reeds flink gedaald in het jaar 2000, maar kwamen er nog twee opflakkeringen: de eerste in 2002 en de tweede in de periode 2006-2009. In 2010 registreerde men nog 42 gevallen en in 2011 nog amper één.
Geen poliogevallen meer, maar nog wel veel polio-vaccinatiecampagnes
De strijd lijkt dus gewonnen en de Indiase kinderen zijn nu al bijna dertien jaar lang goed ‘beschermd’ tegen polio. Dat neemt echter niet weg dat de vaccinatie-inspanningen heel stelselmatig en gedreven worden verdergezet.
In een persbericht van de WGO kunnen we lezen dat India jaarlijks één National Immunization Day (NID) en twee Sub-National Immunization Days zal blijven organiseren om de bereikte resulaten te vrijwaren. De redenering, zoals verwoord door de WGO, is immers dat zolang er nog één enkel kind op de wereld met polio te kampen heeft, alle kinderen van de wereld risico blijven lopen.
Welk risico dan? Het risico op kinderverlamming?
Alle WGO-lidstaten – dat zijn dus in feite bijna alle landen van de wereld – passen dit voortdurende systematische inentingsbeleid en de onderliggende mantra (“As long as a single child remains infected, children in all countries are at risk of contracting polio”) blindelings toe op nationaal vlak. Dat is ook de reden waarom de Belgische overheid de ouders van ons land nog steeds verplicht om hun kinderen een poliovaccin te laten geven, ondanks het feit dat polio in ons land en in Europa al heel lang ‘uitgeroeid’ is. Het laatste Europese geval dateert van 1998 en sedert 2002 is de Europese regio polio-vrij verklaard door de WGO.
Maar het ziet ernaar uit dat terwijl polio dan misschien wel bijna overal verdwenen is, kinderverlamming als aandoening sterk aan het stijgen is. Dit gegeven werd al een hele tijd geleden onder de aandacht gebracht door Suzanne Humphries en Roman Bystrianyk in hun zeer degelijke en uiterst zorgvuldig gedocumenteerde boek ‘Dissolving Illusions, Disease, Vaccines, and the Fogotten History’ (2013). Daarin publiceerden zij de onderstaande grafiek.
Acute Flaccid Paralysis (AFP) of acute verlamming van de ledematen
Acute Flaccid Paralysis (AFP), letterlijk "acute slappe verlamming" ofte acute verlamming van de ledematen, wat is dat precies? Het komt ook in België voor. In het laatste rapport van Sciensano over polio lezen we dat er in 2018 in België vier gevallen van AFP waren. Dat Sciensanorapport verwijst naar de definities die worden gehanteerd door het ECDC, het Europees Centrum voor Ziektepreventie en Controle. Als we gaan kijken bij het ECDC vinden we daar de volgende definitie van acute poliomyelitis.
3.33. ACUTE POLIOMYELITIS
Clinical Criteria
Any person < 15 years of age with Acute flaccid paralysis (AFP)
OR
Any person in whom polio is suspected by a physician
Blijkbaar wordt AFP beschouwd als één verschijningsvorm van polio, waarbij kinderen te maken krijgen met verlamming van de ledematen zonder dat er een poliovirus wordt vastgesteld of vermoed. Deze definitie lijkt te bevestigen dat AFP niets anders is dan polio, dat een andere naam heeft gekregen.
Waarom stijgen de gevallen van acute verlamming van de ledematen?
Die verlammingsverschijnselen (vaak van de onderste ledematen) worden dan ogenschijnlijk veroorzaakt door iets anders dan wat de virologen het poliovirus noemen. Maar wat maakt dat uit voor de betrokken kinderen en ouders? Dit roept onvermijdelijk de vraag op: hoeveel zin heeft het om polio via vaccinatie te willen bestrijden of uitroeien, als dit blijkbaar niet leidt tot een daling van het aantal reële gevallen van kinderverlamming? De bijna-"uitroeiing" van verlamming door een van de drie types poliovirus gaat in ieder geval gepaard met een meer dan evenredige stijging van het aantal gevallen van niet-polio-kinderverlamming.
Dit roept enerzijds de vraag op of polio überhaupt ooit door het virus in kwestie werd veroorzaakt, en anderzijds of polio misschien wel werd en wordt aangewakkerd door polio- of andere vaccinaties. We zetten onze zoektocht verder.
Polio en AFP (acute verlamming van de ledematen) in India
We gaan verder op zoek in India. Grafiek 3 eindigt in 2011. Dat is exact het jaar waarin het allerlaatste poliogeval in India werd vastgesteld. Wat gebeurde er in de jaren nadien? We gaan op zoek naar informatie en vinden die op de website van ons aller WGO. Op basis van de cijfers die we daar vinden kunnen we een excel-tabel opmaken, waaruit we de onderstaande grafiek afleiden.
Grafiek 4:
Evolutie van AFP (acute verlamming van de ledematen) in India van 2000-2023
De bovenstaande grafiek 4 geeft de evolutie van AFP-gevallen in India weer. Eigenaardig genoeg kennen die gevallen een heel sterke stijging in de laatste jaren van de ‘uitroeiing’ van polio en beginnen ze ook te dalen zodra polio overwonnen is. Dat roept dan toch ook de vraag op:
Is er een verband tussen de talrijke polio-inentingen en de gevallen van AFP?
Het was al lang gekend dat er wel enkele problemen waren met de veiligheid en de doeltreffendheid van het orale polio vaccin (OPV). Het zogenaamde Cutter-incident is daarvan een voorbeeld. Op de specifieke veiligheidsaspecten gaan we hier niet verder in.
Wel weten we dat het orale poliovaccin in uitzonderlijke gevallen zelf polio kan uitlokken: circulating Polio Vaccine Derived Polio (cVDP). Die grote uitzonderingen zijn in de loop van de laatste echter steeds talrijker geworden in de wereld en overtreffen sinds enkele jaren in ruime mate de schaars geworden gevallen van de zogenaamde wilde polio.
Maar de lage doeltreffendheid van het vaccin was al vrij vroeg gekend in India. Indiase wetenschappers waren daarvan al in de jaren ’60 en ’70 op de hoogte. In het artikel van T. Jacob John en Vipin M. Vashishta kunnen we verder ook de volgende bekentenis lezen:
“Many cases of polio reported during the 1970’s and 1980’s were in children who had already taken 3 doses of OPV (…) In Vellore region, the proportion of such vaccine failure cases steadily increased from 10 per cent in 1979 to 30 per cent in 1986, 50 per cent in 1989."
En, wat was het antwoord op het probleem? Uiteraard herhalingsdosissen! Dat gebeurde veelal door middel van zogenaamde ‘pulse programma’s’: intensieve, gerichte inentingscampagnes, Pulse Polio Immunization genoemd (PPI).
Rond de eeuwwisseling werden deze campagnes zeer intens gevoerd. Er werden niet minder dan vier nationale PPI-campagnes uitgerold in oktober, november en december 2000 en januari 2001. Die werden dan gevolgd door twee sub-nationale campagnes in acht staten. Bij die campagnes bereikte men de beoogde dekkingsgraad van 94 à 95%, maar polio was nog steeds niet volledig overwonnen.
In twee staten vooral bleef polio hardnekkig weerstand bieden: Uttar Pradesh en Bihar. In het artikel kunnen we verder lezen dat:
“The extreme poor efficacy of OPV – failure of vaccine – permitted WPV (het wilde polio virus) transmission in western Uttar Pradesh and in Bihar in spite of high tOPV coverage. Thus, >95 per cent of children with polio had earlier received at least four tOPV doses. (…) Many children got polio in spite of seven or 10 or even 15 doses of tOPV."
Tja! Dit doet me echt wel denken aan de huidige (en toekomstige ?) Covid-19-boostercampagnes van onze overheden. Het vaccin helpt niet, dus moeten we het nogmaals toedienen.
Maar de oorspronkelijke vraag is dus nog steeds:
is er een causaal verband?
Het is een feit dat de AFP-gevallen sterk begonnen te stijgen vanaf 2005. En 2005 is het jaar waarin men gebruik begon te maken van monovalente orale poliovaccins, zowel voor type 1 als voor type 3: mOPV-1 en mOPV-3. Die nieuwe vaccins waren immers 2,5 à 3 maal efficiënter dan het vaccin voor de drie types samen, het trivalente tOPV.
Daarenboven dreef men ook het aantal campagnes op. Vanaf 2005 organiseerde men niet minder dan tien PPI’s per jaar.
Tegen die achtergrond is het moeilijk om zich te ontdoen van de indruk dat het de poliocampagnes zelf zijn die de enorme groei van AFP’s (dit wil zeggen van verlamming van de ledematen) kunnen hebben veroorzaakt. Hadden de gezondheidsautoriteiten en wetenschappers dan niets in de gaten? Hebben ze dit dan niet onderzocht?
Ik heb inderdaad een enkele studie gevonden die deze correlatie expliciet onderzoekt. Het artikel is geschreven door Rachana Dhiman, Sandeep C. Prakash, V. Sreenivas en Jacob Puliyel en gepubliceerd in het tijdschrift International Journal of Environmental Research and Public Health op 15 augustus 2018. Het draagt als titel: Correlation between Non-Polio Acute Flaccid Paralysis Rates with Pulse Polio Frequency in India.
Wij vinden in dit artikel onder meer de mededeling dat 8,5% van de onderzochte AFP-gevallen uit Uttar Pradesh binnen de twee maanden was overleden. De sterftegraad voor AFP bleek dubbel zo hoog te liggen als die voor wilde polio.
De auteurs hebben onderzocht of er een relevante statistische relatie bestaat tussen het aantal polio-vaccinatierondes en de AFP-graad. En ze hebben die relatie inderdaad gevonden. De NPAFP-graad (Non Polio Acute Flaccid Paralysis) bleek met een factor 1,4 te stijgen per bijkomende vaccinatieronde. De hoogste NPAFP-graden werden vastgesteld in Uttar Pradesh en Bihar, waar elke ronde de NPAFP-graad deed stijgen met een factor 2,7. De sterkste correlatie stelden zij vast na vijf rondes. In de onderstaande tabel wordt dat duidelijk gemaakt.
Tabel 1:
Correlatie van de NPAFP-graad (Non Polio Acute Flaccid Paralysis) met het cumulatief aantal dosissen OPV over zes jaar in Uttar Pradesh (UP) en Bihar
De auteurs hebben op basis van hun analyse ook twee figuren opgemaakt, die de correlatie aantonen voor respectievelijk Uttar Pradesh en Bihar. Je vindt die figuren hieronder.
Figuren 1 en 2 uit het artikel:
Correlation between Non-Polio Acute Flaccid Paralysis Rates with Pulse Polio Frequency in India
Nu moeten we er ons rekenschap van geven dat correlatie niet hetzelfde is als causaliteit. Het is dus niet omdat de curves zo goed overeenstemmen dat ze inderdaad causaal met elkaar verbonden zijn. Maar het is wel heel waarschijnlijk dat er een verband bestaat, vooral ook omdat de correlatie zowel in opgaande als in neergaande lijn blijft bestaan.
In het artikel maken de auteurs overigens de berekening dat er tussen het jaar 2000 en 2017 491.704 extra gevallen ("excess cases") van non-polio acute flaccid paralysis te betreuren waren. Dat is bijna een half miljoen!
Ik vond ook elders nog een bevestiging van het gegeven dat vaccinaties (al of niet tegen polio) een (gering) risico inhouden op verlammingsverschijnselen. H.V. Wyatt publiceerde een artikel met als titel Injections and poliomyelitis: what are the risks of vaccine associated paralysis? (Dev Biol Stand, 1986). Het artikel zit evenwel achter een betaalmuur, zodat ik enkel de eerste zinnen van de Abstract kan geven: “Provocation by injections can increase the risk of paralytic poliomyelitis by up to 25 fold. In England and Wales the risk of provocation paralysis from DPT given with oral poliovirus is 1 to 2 cases per million children immunized”.
Dat inentingen polio kunnen veroorzaken, is geen nieuw gegeven. Neil Miller vestigde de aandacht op het feit dat polio sterk steeg nadat de inentingen tegen difterie en kinkhoest werden ingevoerd in de Verenigde Staten (Vaccine Safety Manual, p. 48).
Daar zit ook een zekere logica achter. Vaccins bevatten kleine hoeveelheden giftige stoffen (adjuvantia) die het lichaam binnendringen. Het lichaam reageert daarop door deze stoffen af te breken en uit te stoten, maar als de vergiftiging te heftig is, treden neurologische problemen op en kunnen er verlammingsverschijnselen optreden.
Het blijft alleszins een onloochenbaar feit dat het aantal gevallen van acute verlamming van de ledematen in India in 2023 minstens driemaal hoger ligt dan in het begin van de eeuw. De zegekreten over het overwinnen van polio in India klinken dus wel enigszins vals, naar mijn aanvoelen. Ondertussen blijft de overheid, WGO op kop, ons verder angst aanjagen en bezweren om zeker niet te stoppen met de inentingen. In de woorden van de poliodirecteur van de Eastern Mediterranean Region van de WGO:
“The persistent threat of the virus spreading and paralysing children far across the globe is a warning that we must heed. It shows us that polioviruses are tenacious and thrive when children are under-immunized. It also serves as a reminder that we still need to constantly refine the programme in our relentless pursuit for children we have missed.”
The show must go on
In het reeds eerder vermelde persbericht van 4 februari 20212 van de WGO lezen we:
“The efforts to keep the country polio free continue, with the first Polio National Immunisation Day (NID) for 2021 on January 31. More than 159 million children have been vaccinated against polio since the January this year. The polio vaccination coverage at the end of round one is more than 97% against a target of 165 million children, according to WHO data for tracking the quality of immunization.”
Hoe zit het met DDT-gebruik in India?
Ik heb mijn twijfels over het hele polioverhaal en ik haal mijn bedenkingen andermaal bij Suzanne Humphries en Roman Bystrianyk. In ‘Dissolving Illusions, Disease, Vaccines, and the Fogotten History’ publiceerden zij de onderstaande grafiek.
Grafiek 5:
Correlatie tussen polio-incidentie en DDT-productie in de USA
Andermaal moeten we stellen dat correlatie niet gelijkstaat met causaliteit. Maar de correlatie geeft toch te denken. En ze geeft des te meer te denken in de mate dat er steeds meer wetenschappers beginnen op te staan die de hele virustheorie ter discussie stellen. In de plaats daarvan schuiven zij de hypothese naar voren dat de zogenaamde virussen geen pathogenen zijn die ons van buitenaf besmetten, maar reacties van het lichaam zelf op gifstoffen die het lichaam zijn binnengedrongen. In deze nieuwe theorie zijn de zogenaamde virussen in feite exosomen die door het lichaam zelf worden aangemaakt en uitgestoten.
Willen we dus eens gaan kijken hoe het staat met DDT-gebruik in India? Op het immer behulpzame internet vind ik de onderstaande informatie:
To control insect pests and curb the spreading of such diseases, Dichloro Diphenyl Trichloroethane (DDT) was introduced in India in 1948. DDT soon gained immense popularity in India and was used widely in pest control, including in agriculture. However, in 1989, India banned the use of DDT in agriculture owing to credible scientific evidence of its harmful effects on health and environment. But it is used for pest control even today. In fact, in 2015, India, at the Stockholm Convention on Persistent Organic Pollutants (POPs) in Geneva, strongly opposed a deadline on a worldwide ban on pesticide DDT by 2020.
Vanuit dit perspectief bekeken is het dus niet zo verwonderlijk dat het aantal poliogevallen in India sterk begint te dalen vanaf 1990. DDT mag vanaf dan immers niet meer gebruikt worden in de landbouw. Het aantal poliogevallen daalde op tien jaar tijd van ongeveer 14.000 in 1990 tot ongeveer 250 in 2000, zoals we kunnen merken in de grafieken 1 en 2. Zou de vermindering van het gebruik van DDT in de landbouw meer effect hebben gehad dan de vele inentingscampagnes? Het is een vraag die de moeite loont om verder te onderzoeken.
Ondertussen blijft het DDT-gebruik in India wel nog steeds gangbaar in welbepaalde specifieke sectoren. Het wordt namelijk vrij intensief gebruikt in campagnes tegen malaria.
Conclusie
Polio, zoals dat gedefinieerd wordt door virologen en gezondheidsinstanties, is sedert 2011 verdwenen in India. Maar verlamming van de ledematen bij kinderen jonger dan 15 jaar treedt de dag van vandaag jaarlijks op bij maar liefst 30.000 Indiase kinderen. Dat is driemaal meer dan het cijfer van de eerste jaren na de eeuwwisseling.
Polio is verdreven, maar de verlammingsverschijnselen zijn frequenter geworden.